இலங்கையில் சீன ஆதிக்கம் பற்றி, சதா தமிழ் இனவாதிகள் புலம்புகின்றனர். இதன் மூலம் இந்திய நலன்களும், இந்திய ஆதிக்கமும் இந்து சமுத்திரத்தில் பறிபோவதாக கூறி, தமிழ் இனவாத புலி அரசியல் செய்கின்றனர்.
பி.இரயாகரன் - சமர்
பி.இரயாகரன் - சமர்
"தமிழீழம்", "ஐக்கிய இலங்கை" என்பதே இனவாதம், அது சுயநிர்ணயத்தை மறுக்கின்றது
தமிழீழம் என்ற கோசம் பிரிவினையை முன்னிறுத்தி, சிங்கள மக்களுடனான ஐக்கியத்தை நிராகரித்து எழுந்தது. தமிழினவாத வலதுசாரியம், என்றும் ஐக்கியத்தைக் கோரும் சுயநிர்ணயத்தைக் குழிதோண்டிப் புதைத்து வந்தது. சிங்களமக்களை ஐக்கியப்படுத்தும், சுயநிர்ணயத்தை மறுத்தே அது தமிழீழம் என்றது. சுயநிர்ணயமறுப்பே, தமிழீழத்தின் சித்தாந்தமாகவும் நடைமுறையாகவும் மாறியது. இதுவே தமிழ்மக்களின் சுயநிர்ணய உரிமைகளைக் கூட மறுக்கும், வலதுசாரிய தமிழ் பாசிசமாக மாறியது.
இன்று வரையான தொடரும் ஸ்ராலின் அவதூற்றின் அரசியல் எது? (ஸ்ராலின் தூற்றப்படுவது ஏன்? : பகுதி – 06)
டிராட்ஸ்கிகள் தமது சொந்த அரசியலையே, ஸ்ராலின் அவதூறுகளில் கட்டமைக்கின்றனர். அவர்களுக்கு இதைவிட்டால் வேறு வழியிருப்பதில்லை. இதை மூடிமறைக்க சொற்களில் "ஸ்டாலினை வரலாற்றுப் போக்குகள், அதிகார அமைப்பின் இயக்கத்துக்குள் வைத்து புரிந்து கொள்ள வேண்டுமே தவிர, தனித்தனித் சம்பவங்களைப் பிரித்தெடுத்து நோக்குவதும் அதனடிப்படையில் விளக்கவதும் மார்க்சியமல்ல|| என்று கூறியே, அவதூறுகளை தொகுத்து வெளியிடுகின்றனர். இந்தத் தொகுப்பு என்பது அரசியலற்ற வெற்றுவேட்டுகளில், எதிர்ப்புரட்சியில் கொல்லப்பட்டவர் பட்டியலைக் கொண்டு தூற்றப்படுகின்றது.
"சிங்களவனுடன் நாம் சேர்ந்து வாழமுடியாது"!?
இதை வலது இடது என்று, பல முரணான அரசியல்தளத்தில் இன்று அடிக்கடி கேட்கின்றோம். நீண்டகாலமாக நிலவிய வலது இனவாத அரசியல் செல்வாக்கு, தொடர்ந்து இடது அரசியலை மேல் செல்வாக்கு வகிக்கின்றது. இதை இரண்டையும் இணைக்கும் வண்ணம், இடையில் நிறம்மாறும் ஓணான்கள் உள்ளனர்.
"தூய்மைவாதம்", "ஒழுக்கவாதம்".. ஊடான இரண்டு எதிர்ப்புரட்சி அரசியல்
ஒன்று இதன் மூலம் இயங்குகின்றது. மற்றது இதை மறுப்பதன் மூலம் இயங்குகின்றது. ஒன்று வலதுசாரிய கோட்பாட்டுத் தளத்தில் இதை வெளிப்படையாக முன்தள்ளி இயங்குகின்றது. மற்றது இடதுசாரி கோட்பாட்டு தளத்தில் மூடிமறைத்து இயங்குகின்றது.
தனிநபர் தாக்குதல் என்கின்றனர்! எதை? இப்படி சொல்பவர்கள் யார்?
நேர்மையாக தாம் சொன்னவற்றுக்காக சமூகத்திற்காக இயங்குபவர்களும், விமர்சனத்தை சுயவிமர்சனத்தையும் செய்பவர்கள், இது தம்மீதான "தனிநபர் தாக்குதல்" என்று சொல்ல எதுவும் இருக்காது. அவர்களுக்கு இரண்டுவிதமான முகம் இருக்காது. சொல்லும் அரசியலுக்கும், தனிநபர் வாழ்க்கை சார்ந்தும், இரு வேறுபட்ட முகமும் நடைமுறையும் இருக்காது. சமூகம் மீதான தங்கள் நேர்மையான செயல்பாட்டில், அரசியலும், தனிநபர் வாழ்க்கையும் ஒன்றில் இருந்து ஒன்று பிரிக்கப்பட்டதாக இருக்காது. அவர்களுக்கு இரண்டும் ஒன்றுதான்.
இலங்கையை விட்டோடும் இலங்கையர்
தங்களது தாய் நாட்டை விட்டு மக்கள் வேறு நாடுகளுக்கு ஓடுகின்றார்கள் என்றால் அதற்குப் பல காரணங்கள் உண்டு. போர், பாசிச சர்வாதிகாரிகளின் அடக்குமுறை, பஞ்சம், பட்டினி, உயர் வருமானம் ஈட்டல் என்ற பல காரணங்கள் உண்டு. இவ்வாறு பெருந்தொகையான மக்கள் தமது சொந்தநாட்டைக் கைவிட்டு வெளியேறும் முதல் 10 நாடுகளில் இலங்கையும் ஒன்றென்பது விசனத்துக்குரியதாகும். முன்னொருபோது இந்து சமுத்திரத்தின் முத்தெனவும், இலங்கைச் சீமை எனவும் வர்ணிக்கப்பட்ட நாட்டை விட்டு சுகாதாரமான இந்தச் சூழலை விட்டு, சந்தோசமான சீதோஷ்ண நிலையை இழந்து மெல்லெனத் தவழும் இளந் தென்றலை மறந்து அந்நிய நாடுகளில் பனிக்குளிரின் மத்தியில் ஒரு அடைத்த வாழ்வுக்கு மூன்றாந்தர பிரசைகளாக அடிமைகளாக வாழ நிர்பந்திக்கப்பட்டுள்ளார்கள் என்றால் மிகையாகாது.
சுயநிர்ணயம் என்பது கருத்து அற்றதா ரொக்சிஸ்ட்டுக்களிடம் ஒரு கேள்வி.
நான்காவது அகிலத்தின் அனைத்துலக குழுவின் ஒரு அங்கமான புரட்சிக் கம்யூனிஸ்ட கழகம் மார்க்சிய முன்நோக்கு இதழ் 2 ஊடாக சமர் வைத்த மூன்றாவது பாதைக்கான திட்டத்தை விமர்சிக்க முற்பட்டுள்ளனர். சர்வதேச தொழிலாள வர்க்கத்தினைப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் ரொக்சிய சஞ்சிகை என பெருமையாக அறிவிக்கும் இவர்கள் தாமாகவே ஒத்துக்கொள்கின்றனர் மார்க்சியத்திலிருந்து வேறுபட்டதே ரொக்சியம் என்பதை.
இலங்கையில் குழந்தைகள் படிப்பை தொடர முடியாத நிலையை உருவாக்கும், சமூக விழுமியங்கள்
கல்வியை இடைநிறுத்தியவர்கள் மூவரின் கருத்துகளை, 07.02.2010 வீரகேசரியில் வெளியிட்டிருந்தனர். "டசாலையை விட்டு இடை விலகிய மாணவர்களின் கருத்துகள் " என்ற தலைப்பில் குறிஞ்சி குணா என்பவர் எழுதியிருந்தார்.
வடகிழக்கத்தைய மாநிலங்கள்
1970களில் பலரால் வரவேற்ப்பட்ட வடகிழக்கத்தைய தேசிய இனங்களின் சுயநிர்ணய, சுயாட்சி உரிமைக்கான போராட்டங்கள் இன்று புரட்சிகர அரசியல் தலைமை இல்லாமல் சீரழிந்து குட்டிபூர்சுவா தலைமையிலான குறுந்தேசிய இனவெறிக்குள் மூழ்கி விட்டது. அன்று மணிப்பூர், நாகலாந்து, மீசோராம், அசாம், திரிபுரா என்று கொழுந்து விட்டெரிந்த தேசிய விடுதலைப்போராட்டங்கள் இன்று இனவெறி வன்முறையாளர்களாக சீரழிந்து போயுள்ளன.
புரட்சிகரத் தலைமை அற்று சீரழியும் தேச விடுதலைப் போராட்டங்களும். ஏகாதிபத்திய தலையீட்டு அபாயமும்
ஆசியாவில் பல தசாப்தங்களாக பல தேசவிடுதலைப் போராட்டங்கள் தொடர்கின்றன. இன்று தென் கிழக்கு ஆசியாவே தேசவிடுதலைப் போராட்டங்களின் முக்கிய களமாக திகழ்கிறது. உண்மையில் இப் போராட்டங்கள் அனைத்தும் ஏகாதிபத்திய, தரகு முதலாளித்துவ, நிலப்பிரபுத்துவ எதிர்ப்பை நேரடியாகவோ, முறைமுகமாகவோ கொண்டவையே. ஆனாலும் கூட இம் மக்கள் போராட்டங்களை தலைமை தாங்குபவை யாவும் புரட்சிகர சக்திகள் அல்ல என்பது தான் மிகவும் கவலைக்குரிய விடயம். பரந்துபட்ட மக்களின் தியாகங்களை அர்ப்பணிப்புக்களை, ஒரு சிறுபகுதி அற்ப சலுகைக்காக காட்டிக்கொடுப்பதைக் காணமுடியும்.